دلایل زودانزالی چیست؟ و چگونه می توان زودانزالی را رو درمان کرد؟
انزال زودرس وضعیتی است که در آن نقطه اوج جنسی، قبل از دخول واژینال، یا کمی بعد از دخول واژینال، پیش از زمان که فرد تمایل به انجام آن دارد، با حداقل کنترل ارادی رخ می دهد. این شایع ترین شکل اختلال عملکرد جنسی مردان است.
ویژگی های کلیدی عبارتند از:
- زمان کوتاه تا انزال (اغلب کمتر از یک دقیقه)
- عدم کنترل انزال نارضایتی جنسی،
- ناراحتی و ناامیدی شریک زندگی
فهرست مطالب
مدت زمان رسید به اوج لذت جنسی یا ارگاسم چقدر است؟
در مطالعه ای که بر روی بیش از ۱۵۰۰ مرد انجام شد، مجله پزشکی جنسی گزارش داد که میانگین زمان بین دخول و انزال برای افراد زود انزال، حدود ۱.۸ دقیقه بود، در حالی که برای افراد غیر زود انزال، ۷.۳ دقیقه بود. مطالعه دیگری روی ۵۰۰ زوج در پنج کشور جهان، نتایجی را از ۳۳ ثانیه تا ۴۴ دقیقه با میانگین ۵.۴ دقیقه گزارش کرد.
چه چیزی باعث انزال زودرس می شود؟
انزال زودرس می تواند روانی و/یا بیولوژیکی باشد و می تواند به دلیل حساسیت بیش از حد پوست ناحیه تناسلی، رفلکس های بیش فعال، برانگیختگی شدید یا فعالیت جنسی نادر رخ دهد. عوامل دیگر عبارتند از ژنتیک، احساس گناه، ترس، اضطراب عملکرد، التهاب و/یا عفونت پروستات یا مجرای ادرار و همچنین می تواند به مصرف الکل یا مواد دیگر مرتبط باشد.
انزال زودرس در ۳۰٪ از مردان رخ می دهد که شامل همه سنین، قومیت ها و گروه های اجتماعی-اقتصادی است. انزال زودرس می تواند باعث خجالت، ناامیدی و از دست دادن اعتماد به نفس شود و می تواند برای یک رابطه ویرانگر باشد. در بین مردان در اولین تجربه های جنسی آنها بسیار معمول است. انزال زودرس می تواند مادام العمر یا اکتسابی باشد و گاهی اوقات بر اساس موقعیتی رخ می دهد. تصور می شود انزال زودرس مادام العمر دارای یک جزء بیولوژیکی قوی است. انزال زودرس اکتسابی می تواند بیولوژیکی باشد، بر اساس التهاب/عفونت دستگاه تناسلی یا روانی، بر اساس عوامل استرس زا موقعیتی.
انزال زودرس گاهی اوقات می تواند با اختلال نعوظ مرتبط باشد، با انزال سریع که میل به اوج گرفتن قبل از از دست دادن نعوظ ایجاد می شود. تاکید بر انزال به عنوان نقطه کانونی آمیزش جنسی باعث افزایش اضطراب عملکردی می شود که می تواند مشکل را آغاز کند. هنگامی که انزال زودرس رخ داد و خود را تثبیت کرد، ترس و مشغله ذهنی با این موضوع در واقع می تواند باعث انزال سریع ناخواسته و ایجاد یک چرخه معیوب شود.
چگونه بر انزال زودرس غلبه کنیم؟
در این قسمت به بررسی روش های برای کنترل و درمان زودانزالی می پردازیم.
افکار انحرافی: تاکتیک های انحرافی ذهنی غیر شهوانی (تمرکز بر افکاری غیر از انزال) ممکن است از زودانزالی جلوگیری کند. مواردی مثل فوتبال، کار، شمارش معکوس و غیره نمونه هایی از این قبیل افکار هستند، اما اینها به ندرت موثر هستند و لذت صمیمیت جنسی را کم می کنند.
سرعت پایین: این امر مستلزم آن است که فرد بلافاصله قبل از انزال نسبت به احساس خود آگاهی داشته باشد. با کاهش سرعت رانش لگن و تغییر زاویه و عمق نفوذ به واژن قبل از رسیدن «نقطه بدون بازگشت»، ممکن است احساس انزال قریب الوقوع از بین برود.
روش مکث-شروع: اگر کاهش سرعت برای جلوگیری از زودانزالی کافی نیست، ممکن است نیاز باشد که با حفظ دخول، رانش را به طور کامل متوقف کنید تا هیجان انزالی از بین برود. هنگامی که احساس انزال فروکش کرد، رانش لگن و دخول از سر گرفته شود.
تکنیک فشار دادن: این روش توسط مسترز و جانسون ابداع شده است، با نزدیک شدن به انزال قریب الوقوع، آلت تناسلی را خارج کرده و سر آلت تا زمانی که احساس انزال از بین برود فشار داده می شود و پس از آن مقاربت از سر گرفته می شود. اگرچه موثر است، اما نیاز به وقفه جنسی دارد، دست و پا گیر است و نیاز به یک شریک با همکاری بالا دارد.
تمرین عضلات کف لگن: انقباض عضلات کف لگن جایگزین کمتری برای تکنیک استاد و جانسون است. به جای تکنیک فشردن و توقف، یک روش ظریف تر و محتاطانه تر، کاهش سرعت مقاربت، مکث رانش لگن و انجام انقباض مداوم عضلات لگن است. این یک “فشار” داخلی، بدون فشار دست خارجی است و می تواند به همان هدف دست یابد، اتصال کوتاه انزال زودرس. با تمرین کافی و دستیابی به “حافظه ماهیچه ای”، این فرآیند می تواند آسان تر شود و مشکل انزال زودرس بهبود یابد، به ویژه با تعهد به برنامه تمرینی عضلات کف لگن.
کاهش حساسیت: یکی از روش های انجام این کار استفاده از کاندوم های ضخیم است. از طرف دیگر، بی‌حس‌کننده‌های موضعی به شکل کرم‌ها، ژل‌ها و اسپری‌های موضعی می‌توانند حساسیت آلت تناسلی را کاهش دهند. اینها شامل کرم یا ژل لیدوکائین، لیدوکائین و پریلوکائین (کرم EMLA) یا اسپری لیدوکائین (Promescent) است که قبل از مقاربت استفاده می شود. یکی دیگر از تکنیک‌های حساسیت‌زدایی، افزایش دفعات انزال است، زیرا انزال زودرس پس از دوره‌های طولانی‌تر پرهیز از رابطه جنسی، بیشتر رخ می دهد. با خودارضایی قبل از برقراری رابطه جنسی، انزال زودرس ممکن است کنترل شود.
قرص های نعوظ: ویاگرا، لویترا، سیالیس و استندرا، که معمولا برای ED استفاده می شوند، می توانند در درمان مردان مبتلا به زودانزالی اکتسابی نقش داشته باشند.
داروهای ضد افسردگی: این مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین می توانند به طور قابل ملاحظه ای انزال را به تاخیر بیندازند. معمولاً یکی با دوز کم شروع می شود و در صورت لزوم دوز افزایش می یابد. هنگامی که یک دوز موثر به دست آمد، دارو را می توان به صورت موقعیتی، چند ساعت قبل از مقاربت جنسی استفاده کرد.
مشاوره: از آنجایی که زودانزالی می تواند بر مبنای روانشناختی باشد، ممکن است کمک گرفتن از یک درمانگر جنسی سودمند باشد.این روش را می توان همراه با برخی از تکنیک های ذکر شده مانند کاهش سرعت و عضلات لگن انجام داد.
اگرچه زودانزالی یک مشکل رایج و آزاردهنده کیفیت زندگی است که گاهی اوقات تهدید کننده زندگی مشترک است. خبر خوب این است که تعدادی از گزینه های درمانی موثر در دسترس است، بنابراین نیازی نیست که فرد از این مشکل رنج ببرد.